Herinneringen maken wacht niet tot morgen
De afgelopen weken hebben mij op een pijnlijke, maar waardevolle manier laten zien hoe kwetsbaar het leven is. Het voelt vreemd om dit zo persoonlijk te delen, maar soms is een verhaal precies wat nodig is om duidelijk te maken waarom herinneringen zo belangrijk zijn.
Een goede vriend van mij kreeg onlangs te horen dat hij ongeneeslijk ziek is. Van de ene op de andere dag veranderde zijn wereld en ook die van iedereen om hem heen. In 1 gesprek werd alles dat “later wel kon” ineens onzeker. De plannen, de ideeën, de dromen… allemaal werden ze opeens broos.
We zeggen zo vaak: “Laat we dat binnenkort doen.”
Of: “Over een paar maanden komt het wel uit.”
Maar soms komt er geen later meer.
En dat klinkt hard, misschien bijna ruw, maar ik voel het nu tot in mijn botten. We stellen zo veel uit. Niet uit onwil, maar omdat we denken dat de tijd ons wel gegeven wordt. Totdat het leven ons laat zien dat tijd nooit gegarandeerd is.
Wat deze situatie me vooral heeft laten beseffen, is hoe waardevol het vastleggen van momenten is. Niet de perfecte plaatjes, niet de mooiste outfits, niet het ‘als we wat zijn afgevallen’ of ‘als het leven wat rustiger is’. Nee nu. Zoals we zijn. Zoals ons leven vandaag voelt. Samen.
Foto’s zijn geen luxe. Ze zijn herinneringen die tastbaar blijven wanneer het leven dat niet altijd doet.
Bij onze fotostudio draait het natuurlijk om beelden, maar eigenlijk gaat het nog veel meer om verhalen. Herinneringen. Het vasthouden van wat je niet wilt verliezen. Het koesteren van de mensen die je lief zijn.
Mijn vriend heeft me dat opnieuw doen beseffen. En ik wil die boodschap doorgeven
Wacht niet. Maak die foto’s. Maak die herinneringen.
Niet omdat je bang bent dat het ooit niet meer kan,
maar omdat het leven nu geleefd mag worden voluit, bewust en samen.
